ﮑﯿﺪه:
در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ آﺛﺎر ﺷﺮط ﺳﻘﻮط ﯾﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ، در راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻗﺮارداد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮ آن در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﺷﺨﺎص ﺛﺎﻟﺚ ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ دﺳﺘﻪ از ﺷﺮوط، ﺟﺰ درﻣﻮاردي ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﻐﺎﯾﺮت ﺑﺎ ﻧﻈﻢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺎﻃﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻗﺮاردادي ﻋﺎﻣﻞ زﯾﺎن را ﮐﺎﻫﺶ داده ﯾﺎ ﻣﻨﺘﻔﯽ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻦ ﺷﺮوط ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻗﻬﺮي ﻧﯿﺰ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﺸﺮوط ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺮاﺣﺘﺎً ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻮردِﻧﻈﺮ را درﺑﺮﮔﯿﺮﻧﺪ و ﻣﻐﺎﯾﺮﺗﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻗﻮاﻋﺪ آﻣﺮه ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ دﯾﺪﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ در ﺣﻘﻮق اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﻮردِﭘﺬﯾﺮش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﺷﺨﺎص ﺛﺎﻟﺚ ﻧﯿﺰ ﻋﺎﻣﻞ زﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻣﺸﺮوطﻟﻪ در ﻗﺮارداد ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮﻣﺒﻨﺎي ﻧﻈﺮﯾﻪ »ﺗﻌﻬﺪ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺛﺎﻟﺚ« و ﯾﺎ »ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻘﺎﻣﯽ« درﻣﻘﺎﺑﻞ زﯾﺎن دﯾﺪه، ﺑﻪ ﺷﺮط ﻋﺪم ِﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ اﺳﺘﻨﺎد ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺷﺮط ﻋﺪم ِﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ، ﺑﺎﯾﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺨﺺ ﺛﺎﻟﺜﯽ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ ﻗﺮارداد ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﺪﯾﻮن را ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ، ﻧﯿﺰ ﻗﺎﺑﻞ ِاﺳﺘﻨﺎد ﺑﺎﺷﺪ.
ﮐﻠﯿﺪواژه ﻫﺎ:
ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻗﺮاردادي، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻗﻬﺮي، ﺷﺮط ﻋﺪم ِﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ، ﻧﻈﻢ ﻋﻤﻮﻣﯽ.